Nawet ze szkolnego programu nauczania z algebry i geometrii wiemy, że wektor to odcinek z kierunkiem. Współrzędne wektora określają jego cechy i są uporządkowanym zbiorem liczb. Ich odnalezienie jest zupełnie proste, pamiętając niektóre informacje ze szkolnego programu nauczania.
Instrukcje
Krok 1
vector współrzędnych / b "class =" colorbox imagefield imagefield-imagelink "> Umieść początek kartezjańskiego układu współrzędnych w początku wektora, który chcesz znaleźć. Następnie, aby zdefiniować współrzędne wektora, znajdź położenie jego punktu końcowego. jeden prostopadły do osi współrzędnych X i Y. W ten sposób otrzymujesz punkty, w których wektor przecina się z osiami. Określ współrzędne tych punktów. Będą to współrzędne danego wektora. Jest to standardowy sposób wyznaczania współrzędne wektora na płaszczyźnie
Krok 2
Jeśli chcesz określić współrzędne wektora w przestrzeni, postępuj zgodnie z tą samą zasadą, co znajdowanie ich na płaszczyźnie. Są to dokładnie te same segmenty kierunkowe, które mają początek i koniec. Jedyna różnica polega na tym, że wektor w przestrzeni jest określony nie dwiema, ale trzema współrzędnymi x, y i z (na płaszczyźnie są to długość i wysokość, aw przestrzeni do wszystkiego dodaje się głębokość) a (xa; ya; za), gdzie a oznacza długość wektora. Tak więc, aby znaleźć współrzędne wektora w przestrzeni, musisz odjąć współrzędną początku wektora od współrzędnej końcowej. Wykonaj obliczenia, korzystając ze wzoru: a = AB (xB - xA; yB - yA; zB - zA). To tylko jeden ze sposobów rozwiązywania problemów w stereometrii (badanie kształtów w przestrzeni), która wykorzystuje proste formuły, reguły i algorytmy. Zajmuje to minimum czasu i jest bardzo wygodne.
Krok 3
Wyznacz współrzędne wektora w przestrzeni w sposób klasyczny, co będzie wymagało od Ciebie doskonałej znajomości twierdzeń i aksjomatów stereometrii, umiejętności budowania rysunków oraz sprowadzania problemów objętościowych do planimetrycznych. To dobrze, bo doskonale rozwija mózg i myślenie przestrzenne, ale zajmuje dużo więcej czasu i przy najmniejszym błędzie daje złe rezultaty. Metoda klasyczna jest zwykle szeroko stosowana przez architektów przy planowaniu planów przyszłych budynków.
