Tablice w językach programowania C i C++ są najczęściej używane do tworzenia sekwencji danych tego samego typu. Ta organizacja parametrów najskuteczniej pozwala rozwiązywać przydzielone zadania. Zwłaszcza w językach programowania C i C++, gdzie tablice można podawać zarówno na początku programu, jak i w dowolnym miejscu jego kodu. Najważniejsze jest uwzględnienie zakresu tworzonych zmiennych.
Instrukcje
Krok 1
Tablica, jako nazwany zbiór danych jednego typu, zajmuje ściśle określone miejsce w pamięci, a każdy kolejny element znajduje się bezpośrednio po poprzednim. Dostęp do określonej komórki uzyskuje się za pomocą indeksu; w C pierwszy element ma indeks zero. Opis powinien uwzględniać wymiar tablicy, tj. zostanie użyta tablica jednowymiarowa lub dwuwymiarowa, zawierająca dwa ciągi znaków.
Krok 2
Określ zakres wygenerowanej tablicy. Jeśli będzie należeć do jednej funkcji lokalnej, podaj jej nazwę i rozmiar na samym początku przy deklarowaniu innych zmiennych. Tworząc tablicę globalną, jej opis należy wykonać na samym początku programu lub w dołączonym pliku nagłówkowym (plik h).
Krok 3
W C tablica jest definiowana przez unikalną nazwę wskazującą na typ danych w niej przechowywanych, a także wymiar w pojedynczym lub podwójnym operatorze . Utwórz tablicę jednowymiarową, która ma jeden wiersz.
Przykład tworzenia tablicy jednowymiarowej:
podwójne m_P1 [200];
znak m_C1 [20];
W tym przypadku utworzono dwie jednowierszowe tablice m_P1 i m_C1. Pierwsza przechowuje 200 zmiennych typu double, a druga 50 wartości znakowych (char).
Krok 4
Określ dwuwymiarową tablicę (macierz), w której dwa indeksy muszą być określone w operatorach , aby wyłuskać określony element. Składnia opisu takiej tablicy jest podobna do jednowymiarowej, z wyjątkiem określenia wymiaru.
Przykład tworzenia tablicy dwuwymiarowej:
podwójne m_P2 [100] [50];
char m_C2 [20] [10];
Krok 5
Jednak w przypadku tablic wielowymiarowych w języku C istnieją ustępstwa w zakresie określania dokładnych parametrów wymiaru. Jeżeli tablica dwuwymiarowa jest inicjowana jednocześnie z deklaracją, to dopuszczalne jest nie podawanie pierwszego wymiaru, tj. liczba wierszy w tablicy.
int m_I [4] = {{3, 7, 9, 2}, {4, 1, 2, 1}, {3, 8, 9, 4}, {5, 1, 3, 9}};
W takim przypadku dokładny rozmiar tablicy m_I zostanie określony przez kompilator bezpośrednio podczas łączenia programu wykonywalnego.
