Ludzkość wymyśliła wiele różnych sposobów przechowywania informacji. Jednym z nich jest urządzenie - HDD lub „dysk twardy”. Na jego talerzach zmieści się wiele wiedzy ludzkości. Jednak nie zawsze tak było.
W odległych latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku, a właściwie w 1956 roku, IBM stworzył praprapradziadka nowoczesnych magazynów informacji. Ten cud ważył nieco ponad tonę (!) i zawierał tylko 5 megabajtów danych. Takie „pudełko” można było podnieść tylko wózkiem widłowym.
Z biegiem czasu miniaturyzacja zastąpiła gigantomanię. A teraz małe „pudełka” ważące kilkaset gramów, a nawet mniej, są cicho umieszczane w jednostkach systemowych, laptopach, tabletach, a nawet telefonach, a ostatnio w zegarkach. Uważa się, że gdyby lotnictwo rozwijało się tak szybko jak komputery, dziś każdy mógłby mieć prywatny odrzutowiec za cenę samochodu. Wróćmy jednak do sprzętu.
Kiedy rozmiar ma znaczenie
Miniaturyzacja umożliwiła stworzenie urządzeń, które mieszczą się w pudełku zapałek, a jednocześnie mają fantastyczną pojemność.
Wśród wszystkich rozmiarów dysków twardych można warunkowo wyróżnić trzy grupy
- 3,5 cala - najczęstsza opcja, mieszkaniec prawie każdego komputera stacjonarnego;
- 2,5 cala - kolega w części informacyjnej, ale do laptopów;
- 1-1,5 cala - zwykle instalowany na smartfonach, odtwarzaczach mp3 i podobnych urządzeniach.
Ale nawet pomimo swoich rozmiarów dziś 1-calowe „dziecko” jest w stanie pomieścić setki utworów ulubionej muzyki i dziesiątki filmów.
Jego Wysokość jest kontrolerem
Jeśli otwierając jednostkę systemową, nie znajdziesz wszystkich tych złączy, których się spodziewałeś, jest powód. Każdy kontroler ma swoją własną charakterystykę.
Dyski twarde różnią się sposobem podłączenia, a także zasadą działania:
- IDE - najbardziej rozpowszechniony w swoim czasie kontroler dysków. Nie jest już tak często używany. Pozwoliło to osiągnąć prędkość obrotową dysku 7,5 tys. obrotów na minutę, co dawało dobre osiągi.
- SATA (I, II, III) - kolejna generacja po IDE. Z najlepszą prędkością obrotową, do 10 tys. obr./min.
- SCSI - zawsze było nieco odseparowane, ponieważ nie było dostępne dla zwykłych śmiertelników. Różnił się prędkością odczytu (do 15 tys. obrotów), więc był używany i nadal jest używany tam, gdzie potrzebna jest specjalna wydajność.
- SDD to kontroler dysku twardego zaprojektowany na zasadzie pamięci flash. Nie zawiera ruchomych części, wszystko w środku zostało zastąpione komponentami elektronicznymi. Dzięki temu oferuje wysoki współczynnik MTBF (do 1 miliona godzin) i odczyt. Jednak dzisiaj nadal są drogie. Alternatywnie wersja hybrydowa z pamięcią flash i częścią mechaniczną.
Na zewnątrz czy wewnątrz?
Możesz wskazać jeszcze jedną cechę dysku twardego - sposób jego umieszczenia. Istnieją modele wewnętrzne i zewnętrzne.
Te wewnętrzne są po cichu umieszczone w jednostce systemowej, laptopie, smartfonie, a ich pracę widać tylko poprzez mruganie światełek na zewnątrz.
Zewnętrzne dyski twarde to małe pudełka z przewodami. Podłącza się do portu USB i działa świetnie. Jeśli weźmiesz takie pudełko i zdemontujesz je, pojawi się ten sam zwykły 2-5 lub 3-5-calowy dysk twardy lub SDD.
I co wtedy?
Progress ma jedną bardzo przydatną właściwość. Nie stoi w miejscu. Opracowywane są już metody przechowywania informacji za pomocą laserów, kryształów, obrazów holograficznych. Próbowane są różne materiały, powstają innowacyjne urządzenia. Być może wkrótce zwykłe dyski twarde ustąpią cudowi, który zstąpił do nas ze stron książek Sci-Fi.
