Ogólnie przyjętą notacją liczb na świecie są cyfry arabskie. Jednak do niektórych celów, oprócz cyfr arabskich, używane są również cyfry rzymskie. Osoba niezaznajomiona z tym wpisem może mieć pytania dotyczące sposobu zapisania liczby cyframi rzymskimi.
Instrukcje
Krok 1
W notacji rzymskiej stosuje się siedem oznaczeń: I - 1, V - 5, X - 10, L - 50, C - 100, D - 500, M - 1000. Liczbę zapisuje się za pomocą kombinacji cyfr rzymskich, które można powtórzono, ale nie więcej trzech z rzędu. Istnieją dwie zasady, które określają zasady pisania liczb za pomocą cyfr rzymskich. Zasada dodawania: jeśli za większą cyfrą jest mniejsza, to następuje ich dodanie. Zasada odejmowania: jeśli za mniejszą cyfrą jest większa, to mniejsza jest odejmowana od większej cyfry Zasada ta ma na celu zapewnienie, że ta sama cyfra rzymska nie zostanie powtórzona więcej niż trzy razy.
Krok 2
Aby poprawnie napisać liczbę za pomocą cyfr rzymskich, najpierw zapisz tysiące, potem setki, potem dziesiątki, a na końcu jedynki. Na przykład notacja rzymska dla 1989 to MCMLXXXIX. Tysiąc to M. Dziewięćset to CM (mniejsze C, które oznacza 100, występuje przed większym M, które oznacza 1000, odpowiednio 1000 - 100 = 900). Osiem dziesiątek - LXXX (L, oznaczające 50, dodaje się do trzech X, z których każdy oznacza odpowiednio 10, 50 + 30 = 80). Dziewięć - IX (mniejsze I, oznaczające 1, znajduje się przed większym X, oznaczającym 10, odpowiednio 10 - 1 = 9). Wszystkie liczby są zapisywane zgodnie z tą zasadą.
Krok 3
Do komputerowego zapisu cyfr rzymskich zwykle używa się standardowych liter łacińskich. Ten wpis jest zalecany przez standard Unicode. Jednak norma ta zawiera również znaki przeznaczone bezpośrednio do zapisywania cyfr rzymskich. Są one częścią sekcji Formy numeryczne. Zakres kodów zarezerwowany do zapisu oznaczeń rzymskich wynosi od U+2160 do U+2188. Jednak te znaki mogą być wyświetlane tylko wtedy, gdy komputer ma oprogramowanie Unicode i czcionkę z glifami cyfr rzymskich.
