Spośród tysięcy istniejących obecnie języków programowania tylko kilkadziesiąt jest powszechnie używanych i wykorzystywanych do tworzenia programów komputerowych. Mimo to ich liczba rośnie z roku na rok. Język programowania może stworzyć albo pasjonat, który w ten sposób zaspokaja pragnienie kreatywności, albo duża korporacja dążąca do stworzenia na jego podstawie nowych produktów.
Instrukcje
Krok 1
Rozważ podstawowe koncepcje tworzonego języka programowania. Podkreśl jego główne cechy i zamierzoną funkcjonalność. Wybierz paradygmat (obiektowy, logiczny itp.), za którym będzie podążał język, oraz jego model obliczeniowy. Wyraźnie odpowiedz na pytania, czym będzie się różnić od istniejących analogów, jakie funkcje pożyczyć.
Krok 2
Rozważ system typów danych. Odpowiedz na pytanie, czy będzie to statycznie czy dynamicznie typowany język programowania. Wskaż listę wbudowanych typów i sposobów definiowania nowych typów. Zadeklaruj metody definiowania struktur danych. Opisz inne możliwości. Tak więc, jeśli tworzysz obiektowy język programowania, zaznacz możliwe metody dziedziczenia (na przykład bezpośrednie dziedziczenie implementacji, agregacja itp.).
Krok 3
Zastanów się dokładnie nad koncepcją organizowania obliczeń. Działaj ze znajomością paradygmatu i modelu obliczeniowego. Tak więc np. dla języka zorientowanego proceduralnie konieczne będzie określenie sposobów przekazywania sterowania (wywołania funkcji, konstrukcje przejść warunkowych, pętle itp.), zasady wartościowania wyrażeń (lista operacji, ich priorytet), itp.
Krok 4
Dokładnie opisz składnię języka. W oparciu o wiedzę zdobytą w poprzednich krokach projektowania, formalnie określ składnię wszystkich możliwych konstrukcji. Na przykład składnia do definiowania typów danych i ich struktur, struktur kontrolnych, pisania wyrażeń arytmetycznych, dosłownego definiowania obiektów danych. Użyj notacji Backus-Naur (BNF) lub regularnej gramatyki.
Krok 5
Zdefiniuj zestaw znaków dokumentu źródłowego w tworzonym języku programowania. Wskaż możliwe zasady i ograniczenia dotyczące używania symboli. Czyli np. pisanie konstrukcji językowych może być ograniczone tylko do znaków ze zbioru ASCII, ale jednocześnie w komentarzach i literałach łańcuchowych można używać znaków z całego zakresu UTF.
Krok 6
Utwórz zestaw specyfikacji, które w pełni opisują język programowania. Dołącz informacje o składni i semantyce wszystkich konstrukcji. Używaj formalnego pisma i szczegółowych wyjaśnień.
