Nie ma uniwersalnej dystrybucji systemu operacyjnego Linux. Każdy z nich jest „wyostrzony” do określonego zakresu zadań. Wybór zestawu dystrybucyjnego determinowany jest potrzebami użytkownika, a także możliwościami i parametrami jego komputera.
Instrukcje
Krok 1
Jeśli nigdy wcześniej nie miałeś do czynienia z Linuksem, wybierz Ubuntu. Ta dystrybucja zajmuje stosunkowo mało miejsca, ma dobrą kompatybilność sprzętową i, co najważniejsze, jest łatwa do nauczenia. Nawet osoba, która jest daleko od technologii, może nauczyć się pracować z tą wersją Linuksa, czasami w ciągu zaledwie tygodnia. W razie potrzeby możesz zainstalować go bezpośrednio z systemu Windows.
Krok 2
Dystrybucja Mandrivy nie jest dużo trudniejsza do opanowania. Ale w społeczności Linuksa jest często słusznie krytykowany. Zauważono, że użytkownicy Mandrivy niechętnie uczą się podstaw obsługi konsoli, dokonywania różnych ustawień - sytuacje, w których wymagana jest ręczna ingerencja w system, po prostu rzadko się zdarzają. Jednak dla osoby, która będzie korzystać z Linuksa, zamiast się uczyć, może to być plus.
Krok 3
Są użytkownicy, dla których ważne jest nie tylko darmowe oprogramowanie, ale także wolność. Dla nich przeznaczona jest dystrybucja Fedora. Jest w nim bardzo niewiele komponentów o zamkniętym kodzie źródłowym. Należy jednak pamiętać, że jest on przeznaczony głównie dla użytkowników amerykańskich i nie ma oprogramowania do dekodowania chronionych patentami formatów multimedialnych (w USA oprogramowanie podlega nie tylko prawom autorskim, jak w Rosji i Europie, ale także patentom). Nawet pliku MP3 nie można odsłuchać bez pobrania dodatkowego programu.
Krok 4
Dla tych, którzy chcą natychmiast uzyskać wszystkie potrzebne aplikacje po zainstalowaniu Linuksa bez pobierania dodatkowych pakietów, odpowiedni jest Debian. Zajmując kilka płyt DVD, zawiera zestaw programów na każdą okazję. Wybierz tę dystrybucję tylko wtedy, gdy masz nie tylko nieograniczony dostęp do Internetu, ale także szybki, a na dysku twardym jest wystarczająco dużo miejsca.
Krok 5
Wszystkie dystrybucje Linuksa są dostarczane jako zestaw skompilowanych plików. Ale jeden z nich, Gentoo, jest wyjątkowy. Jest zbudowany z kodów źródłowych bezpośrednio podczas instalacji. Zaprzestań na tym wyborze, jeśli jesteś doświadczonym użytkownikiem, który nie boi się eksperymentować.
Krok 6
Dobrze jest przechowywać dystrybucję PuppyRus na netbooku lub innej maszynie o ograniczonej mocy obliczeniowej i małych urządzeniach pamięci masowej. Nawet przez GPRS, jeśli jest nieograniczony, możesz go pobrać w zaledwie pół dnia (jednak wiele aplikacji najprawdopodobniej będzie trzeba pobrać i zainstalować osobno). Graficzna powłoka JWM ładuje się bardzo szybko nawet na wolnych procesorach.
Krok 7
Z nieużywanego komputera o niskim poborze mocy z procesorem Pentium 1 lub nawet 486 można zrobić router obsługujący dystrybucję Freesco. Mieszcząc tylko jedną dyskietkę, umożliwia skonfigurowanie routera za pomocą intuicyjnego interfejsu. Freesco działa stabilnie, gdy w komputerze jest wiele kart sieciowych. Pomimo tego, że utrzymanie routerów jest jego jedynym oficjalnym celem, w praktyce entuzjaści wykorzystują go do łączenia laptopów wydanych na początku lat dziewięćdziesiątych z Internetem.
