Obecnie, oprócz oryginalnej dystrybucji Ubuntu, istnieje kilka wersji obsługiwanych przez społeczność entuzjastów. Początkujący staje przed problemem wyboru - jaką dystrybucję wybrać i jakie są jej zalety i wady. Spróbujmy wyjaśnić.
Po pierwsze, wszystkie dystrybucje bazują na tej samej bazie pakietów i otrzymują swoje oprogramowanie z jednego źródła (repozytorium). Oznacza to, że dowolny program można zainstalować w dowolnej wersji Ubuntu. Dystrybucje różnią się przede wszystkim środowiskiem graficznym (wygląd pulpitu) oraz zestawem domyślnie instalowanych programów.
Ubuntu
Oryginalna dystrybucja obsługiwana przez firmę Canonical. Jako interfejs graficzny wykorzystano własne opracowanie firmy o nazwie Unity przy użyciu bibliotek Gnome. To środowisko pracy ma na celu uzyskanie jednolitego i równie przyjaznego dla użytkownika interfejsu do pracy zarówno na komputerach stacjonarnych, jak i tabletach. Nie ma tu zwykłego menu. Zamiast tego używany jest panel Dash, który zapewnia pojedynczy interfejs do wyszukiwania programów, danych w Internecie i na lokalnym komputerze. Jednocześnie interaktywnie wyświetla różne dynamiczne informacje, na przykład, jeśli szukasz filmu, to jeśli nie znalazłeś go na swoim lokalnym komputerze, zaoferuje Ci zakup w Internecie. Ta funkcjonalność jest rozszerzalna dzięki wtyczkom, a jeśli nie potrzebujesz takiego interaktywnego wyszukiwania, możesz je wyłączyć. Ubuntu jest dość zasobożerny, na przykład potrzebuje oddzielnej karty graficznej do renderowania interfejsu. Do komfortowej pracy niezbędny jest procesor wielordzeniowy i co najmniej 2 GB pamięci RAM.
Kubuntu
Wspierane przez społeczność. Oparty na pulpicie KDE. Podobnie jak oryginał, Ubuntu jest dość wymagające pod względem zasobów, chociaż fani twierdzą, że działa znacznie szybciej tam, gdzie oryginalne Ubuntu nie działa dobrze. Interfejs Kubuntu jest bardziej tradycyjny, chociaż menu obsługuje również różne interaktywne funkcje i wyszukiwanie.
Xubuntu
Oparte na środowisku graficznym XFCE. Ten rozkład można nazwać złotym środkiem. Jest znacznie mniej wymagający sprzętowo w porównaniu do Ubuntu i Xubuntu, ale jednocześnie obsługuje elastyczne dostosowywanie i bogatą funkcjonalność powłoki. Interfejs jest prosty i bezpośredni, dość intuicyjny dla użytkowników migrujących z systemu Windows.
Lubuntu
Zestaw dystrybucyjny jest jeszcze mniej wymagający pod względem zasobów komputera. Oparte na środowisku graficznym LXDE. Mniej łatwy w konfiguracji niż XFCE. Interfejs jest podobny do Windows XP. Zachowuje się dobrze na słabym sprzęcie i netbookach.
Serwer Ubuntu
Nadaje się do instalacji na serwerach. Nie posiada interfejsu graficznego. Całe zarządzanie w tej dystrybucji odbywa się za pomocą wiersza poleceń.
Remiksy Ubuntu
Oprócz oficjalnych dystrybucji istnieje wiele tak zwanych remiksów. W swej istocie reprezentują tę samą dystrybucję Ubuntu ze zmodyfikowanymi parametrami początkowymi i zestawem oprogramowania. Na przykład zestaw dystrybucyjny Runtu w pełni obsługuje język rosyjski po wyjęciu z pudełka, podczas gdy w oryginalnym Xubuntu po instalacji trzeba było zapewnić obsługę języka rosyjskiego przez Internet. Remiksy w ten sposób umożliwiają uproszczenie instalacji, mając od razu działający i skonfigurowany komputer z całym niezbędnym oprogramowaniem.
