Pascal to jeden z podstawowych języków programowania opracowany w 1970 roku przez szwajcarskiego naukowca Niklausa Wirtha. Jest bardzo popularny w placówkach edukacyjnych ze względu na swoją prostotę i dużą funkcjonalność.
Typy danych
W języku programowania „Pascal” istnieje kilka rodzajów danych, których znajomość cech jest niezbędna do pisania programów. Istnieje tylko pięć głównych typów danych:
-
Dane całkowite to liczba całkowita o długości od 1 do 4 bajtów, która ma określony zakres w zależności od podtypu:
- Krótki - od -128 do 127
- Bajt - od 0 do 255
- Słowo - 0 do 65535
- Int - od -32 768 do 32 767
- Długie - od -2 147 483 648 do 2 147 483 647
-
Rzeczywiste dane to liczba zmiennoprzecinkowa o ogromnym zakresie. Łącznie istnieje pięć podtypów tego typu danych:
- Rzeczywiste - od 2,9 E-39 do 1,7 E +38
- Pojedynczy - od 1,5 E-45 do 3,4 E + 38
- Podwójny - od 5,0 E-324 do 1,7 E + 308
- Rozszerzony - z 3.4E-4951 do 1.1E + 4932
- Comp - od -2 E + 63 do +2 E + 63 -1
- Dane znakowe - dowolny znak alfabetu. W językach jest oznaczony skrótem „char”, nie ma podtypów.
- Dane ciągu to ciąg znaków zapisany jako „ciąg”.
- Dane logiczne - reprezentowane jako prawda lub fałsz.
Tłumaczenia jednego typu danych na inny
Czasami konieczna jest równoczesna praca z kilkoma rodzajami informacji. Na przykład, jeśli wpiszesz wyrażenie „45 + 45” w typie „int”, to podczas wykonywania pracy program wyświetli sumę tych liczb. Sytuacja jest inna ze zmienną typu string. Podczas pisania tego samego wyrażenia na ekranie pojawi się liczba „4545” lub samo wyrażenie, w zależności od umieszczenia cudzysłowów. Operacje matematyczne mogą być wykonywane tylko przy użyciu typów danych całkowitych lub rzeczywistych, ponieważ tylko one operują na liczbach.
Na przykład znajdźmy sumę 2 i 3 za pomocą języka programowania Pascal.
Ponieważ używany jest typ danych całkowitych, po uruchomieniu programu wyświetlany jest tylko wynik sumy dwóch liczb. Jeśli istnieje potrzeba pięknego sformułowania odpowiedzi, należy użyć danych łańcuchowych. Można to zrobić w jednej linii lub w dwóch. Pierwsza metoda jest najprostsza, ponieważ nie wymaga tłumaczenia z „int” na „string”.
Na ekranie pojawiają się dwie linie. Pierwsza linia wskazuje, jaka operacja została wykonana, a druga wyświetla jej wynik. Jest to jeden ze sposobów wykorzystania kilku rodzajów danych. Jednak z jego pomocą nie będzie możliwe poprawne sformatowanie tekstu, jeśli będziesz musiał napisać kilka wyrażeń. Aby rozwiązać ten problem, musisz wprowadzić zmienne i użyć ich do konwersji danych liczbowych na ciągi.
W ten sposób otrzymujemy dwa wyrażenia, z których każde jest zapisane w jednej linii. To użycie tłumaczenia zmiennych typu „string” na zmienne typu „int” jest jednym z najczęstszych i jest stale używane. W ten sam sposób można zmienić inne typy danych.
