Termin „tag” pochodzi od angielskiego tagu – „tag, label”. Najczęściej jest używany w znaczeniu hipertekstowego elementu języka znaczników. Znacznik może również oznaczać znacznik identyfikatora dla pojedynczego pliku lub pakietu w strumieniu danych.
Hipertekstowe języki znaczników określają sposób wyświetlania strony internetowej w przeglądarce. Umieszczenie tekstu, obrazów i hiperłączy jest definiowane przez tagi. Najczęściej strony internetowe są tworzone przy użyciu HTML, standardowego języka znaczników w Internecie.
Z reguły stosuje się tagi sparowane - otwierające i zamykające, ale są też tagi pojedyncze. W HTML nazwy znaczników są ujęte w nawiasy ostre.
Istnieje kilka wymaganych tagów, bez których strona internetowa po prostu się nie otworzy. Na przykład parowanie znaczników musi znajdować się na początku i na końcu kodu dokumentu internetowego. Tag przechowuje informacje serwisowe o dokumencie, a między tagami i jest całą przydatną treścią strony.
Aby strona wyświetlała się poprawnie należy zachować kolejność otwierania i zamykania tagów, tj. ich zagnieżdżanie:
To ja, nowa strona
Przydatne informacje na stronie
Pojedynczy tag
zawija tekst do innej linii i, definiuje wcięcie linii (akapit).
Tagi mogą mieć atrybuty (właściwości) z dodatkowymi możliwościami formatowania tekstu. Na przykład atrybut color może zmienić kolor czcionki lub tła:
html jest fajny
Kolor tła jest ustawiony w tagu:
Wartość atrybutu musi być ujęta w cudzysłów.
Aby zrozumieć, jak wygląda znacznik hipertekstowy, kliknij prawym przyciskiem myszy aktualnie czytany tekst. Z menu rozwijanego wybierz polecenie „Źródło strony”, „Wyświetl kod strony” lub „Wyświetl kod HTML”, w zależności od przeglądarki.
