Folder główny (partycja główna dysku, katalog główny partycji logicznej dysku, katalog główny) jest zwykle nazywany sekwencyjnym katalogiem charakterystyki logicznej wszystkich plików i folderów przechowywanych w wybranej grupie.
Tworzenie folderu głównego odbywa się automatycznie podczas formatowania partycji woluminu. Fizyczne umieszczenie partycji głównej następuje za kopią zapasową FAT. Każdy obiekt katalogu głównego partycji logicznej charakteryzuje się kilkoma sekwencjami 32- lub 64-bajtowymi, które obejmują: - ścieżkę do "początku" wybranego obiektu pliku (adres pierwszego klastra), - nazwę obiektu, - obiekt atrybuty (systemowe, ukryte, archiwum), - data utworzenia obiektu, - czas utworzenia obiektu, - rozmiar obiektu, itp. Struktura dysku wyświetlana przez Eksploratora Windows jest prawie całkowicie pobierana z folderu głównego Następujące obiekty partycji głównej są największe zainteresowanie użytkownika: - boot.ini - plik startowy systemu. Jest ukryty. Niezbędne jest zainstalowanie systemu operacyjnego i nie można go zmienić, chyba że jest to absolutnie konieczne, - pagefile.sys - jeśli niemożliwe jest zapisanie niektórych części programów i plików informacyjnych w pamięci RAM komputera, ten ukryty plik jest przeznaczony do przechowywania niezbędnych danych; - hiberfil.sys - umożliwia korzystanie z funkcji hibernacji, zapisując wszystkie dane pamięci komputera na dysku twardym przy wyłączaniu i przywracając zapisane informacje przy wznawianiu pracy, - recycler - ukryty folder przeznaczony do zapisywania usuniętych danych, - Informacje o woluminie systemowym - ukryty folder służący do zapisywania pamięci podręcznej systemu i kopii rejestru systemowego. Informacje w tym folderze są wymagane do przeprowadzenia procedury odzyskiwania systemu. Informacje z punktów przywracania znajdują się w podfolderach _restore {GUID} programu RPxSnapshot, - Documents and Settings - folder służy do zapisywania danych profilu użytkownika.
