Oczywiste jest, że rozwój i produkcja własnego „sprzętu” komputerowego musi być, jeśli państwo dba o własne bezpieczeństwo. Wśród tych zmian jest procesor Elbrus, który nie pozostaje w tyle za swoimi zagranicznymi odpowiednikami.
Elbrus to seria krajowych procesorów, które rozwijane są od ponad 40 lat. To właśnie w tym procesorze w latach 80. XX wieku realizowano pomysły, których nie „przywodził na myśl” IBM (tam dopiero 10 lat później wypuszczono procesor Intel Pentium).
Seria procesorów Elbrus była przeznaczona dla przemysłu obronnego. Komputery o tej samej nazwie zostały wyposażone w MCC do lotów kosmicznych, centrów badań jądrowych. Należy zauważyć, że programiści zachowali kompatybilność oprogramowania między wersjami komputerów PC w oparciu o ich procesor, co umożliwiło łatwą migrację do nowych wersji sprzętu i oprogramowania. Niestety, restrukturyzacja i ruina kraju wprowadziły własne poprawki do tego udanego projektu – trzeci procesor z tej serii powstał tylko w formie prototypu (podobny procesor w USA nazywał się Intel Itanium, został wydany na wiosnę z 2001 r.).
Obecny model procesora Elbrus to 4C. Interesujące jest to, że w trybie emulacji platformy x86 z powodzeniem uruchomiono na niej ponad 20 systemów operacyjnych, wśród których były wersje Windows, Linux.
Charakterystyka procesora Elbrus 4C:
- częstotliwość taktowania - 800 MHz,
- liczba rdzeni - 4,
- maksymalna wydajność - 50 Gigaflops.
Należy zauważyć, że ten procesor jest przeznaczony nie tylko dla przemysłu „obronnego”, ale będzie również szeroko dostępny. Ponadto przedstawiciele firmy deweloperskiej obiecali w niedalekiej przyszłości zaprezentować nowy 8-rdzeniowy procesor Elbrus-8S o częstotliwości taktowania 1,3 GHz. Jego maksymalna wydajność osiągnie 250 GFLOPS.
Zapoznanie się z procesorem Elbrus może pozostawić niejednoznaczne wrażenie. Zdając sobie sprawę, że przez długi czas deweloperzy byli właściwie sparaliżowani, można oddać hołd ich wytrwałości i jakości pracy. Warto jednak zauważyć, że pomimo pozornie niskiej częstotliwości taktowania, wydajność naszego procesora nie jest gorsza od wielu nowoczesnych „kamieni”, które uważamy za wystarczająco mocne, aby kupować oparte na nich komputery.
FLOPS (również flops, flop / s, flops lub flop / s; akronim od FLoating-point Operations Per Second, wymawiane flops) to niesystemowa jednostka używana do mierzenia wydajności komputerów, pokazująca, ile operacji zmiennoprzecinkowych na sekundę jest wykonywał dany system obliczeniowy.
Intel Core 2 Duo E6600 2,4 GHz, 2 rdzenie (2006) - 19,2 Gigaflops
Elbrus-4S (1891VM8Ya) 800 MHz 4 rdzenie (2014) - maksymalna wydajność 25 Gigaflops o podwójnej precyzji, 50 Gigaflops o pojedynczej precyzji
Intel Core i3-2350M 2,3 GHz (2011) - 36,8 gigaflopa
Intel Core 2 Quad Q8300 2,5 GHz, 4 rdzenie - 40 Gigaflops
Intel Core i7-975 XE (Nehalem) 3,33 GHz, 4 rdzenie (2009) - 53,3 Gigaflops
Elbrus-8S - szczytowa wydajność 125 Gigaflops podwójny, 250 Gigaflops pojedynczy
Intel Core i7-4930K (Ivy Bridge), częstotliwości 3, 7-4, 2 GHz, 6 rdzeni (2013) - 130-140 Gigaflops (teoretyczny szczyt 177 Gigaflops).
