Dysk twardy jest głównym urządzeniem pamięci masowej nowoczesnych komputerów. Dyski twarde działają na zasadzie zapisu magnetycznego. Pozwala to na szybkie odczyty i zapisy, jednocześnie wydłużając żywotność urządzeń.
Instrukcje
Krok 1
Głównymi elementami dysku twardego są aluminiowe (czasem szklane) płytki pokryte warstwą specjalnego materiału oraz głowice odczytujące. Zwykle stosuje się kilka płyt umieszczonych na jednej osi. Pozwala to zwiększyć pojemność dysku twardego. Zazwyczaj głowice odczytowe nie dotykają powierzchni tych płytek. Zapewnia to długą żywotność tarcz.
Krok 2
Dyski twarde są klasyfikowane według interfejsu. Szeroko rozpowszechniły się interfejsy takie jak SATA, IDE i eSATA. Interfejs oznacza obecność pewnych kanałów komunikacji i środków technicznych, które zapewniają wymianę informacji między dyskiem a płytą główną komputera.
Krok 3
Używany interfejs określa maksymalną pojemność dysku twardego. Na przykład w przypadku dysków twardych IDE osiągnięto rekordową ilość pamięci, w przybliżeniu równą 182 GB. Pojemność nowoczesnych dysków twardych może przekraczać 4 terabajty lub 4000 gigabajtów.
Krok 4
Kolejną cechą wyróżniającą dyski twarde jest współczynnik kształtu. Aby dowolny dysk twardy o określonym formacie mógł zostać zainstalowany w standardowej jednostce systemowej lub obudowie laptopa, tworzone są dyski twarde o określonym rozmiarze. Zwykle dotyczy to tylko szerokości dysku. Nowoczesne komputery stacjonarne wykorzystują dyski 3,5-calowe. W przypadku notebooków typowy jest 2,5-calowy dysk twardy.
Krok 5
Oczywiście istnieje wiele innych wskaźników, według których można klasyfikować dyski twarde. Należą do nich następujące cechy tych urządzeń: pobór mocy, poziom hałasu, prędkość zapisu i odczytu. Warto zauważyć, że obudowy dysków twardych są generalnie uszczelnione. Zapewnia to ich niezawodność, zapobiegając przedostawaniu się wilgoci lub szkodliwych gazów.
