W ostatnim stuleciu, kiedy technologie fotografii kolorowej nie były zbyt łatwo dostępne, wytwarzanie rzekomo kolorowych fotografii poprzez retuszowanie czarno-białych fotografii specjalnymi farbami było szczególnym urokiem niektórych studiów fotograficznych i rzemieślników. Wyglądało to naiwnie. Teraz w służbie nowoczesnej osoby jest technologia komputerowa i program Adobe Photoshop, za pomocą którego czarno-białe obrazy mogą być w rzeczywistości kolorowe, ale jednocześnie uzyskują całkowicie realistyczny kolor wygląd zewnętrzny.
Niezbędny
Aby wykonać operacje opisane w tej instrukcji, dobrze jest znać przynajmniej podstawową znajomość programu Adobe Photoshop: wiesz, jakie są warstwy i maski warstw, oraz wiesz, jak używać pędzla i innych podstawowych narzędzi tego programu
Instrukcje
Krok 1
Aby dodać kolor do obrazu - przywróć kolor czarno-białej lub wyblakłej fotografii, pokoloruj lub przekoloruj rysunek ołówkiem lub monochromatyczną ilustrację itp. - nie są wymagane żadne specjalne koszty techniczne i skomplikowane operacje. Wystarczy otworzyć oryginalny obraz w Adobe Photoshop, utworzyć nową warstwę na wierzchu obrazu bazowego i umieścić go w trybie Kolor, nałożyć na niego fragmentaryczne obszary wymaganych kolorów. Można to zrobić za pomocą pędzla lub innych narzędzi w programie. Oryginalny obraz uzyska pożądaną gamę kolorów we właściwych miejscach.
Oczywiście najtrudniejszą rzeczą jest prawidłowe wykonanie warstwy kolorów, zwłaszcza jeśli chcesz uzyskać najbardziej fotorealistyczny obraz kolorowy.
Krok 2
Na początek przeprowadźmy analizę: przestudiujmy oryginalny obraz i spróbujmy w myślach podzielić go na mniej lub bardziej duże fragmenty, których kolor wewnątrz powinien być dość jednolity. Są to np. przedmioty wykonane z jednego materiału, lub przedmioty, które mają całkowicie przewidywalną kombinację kolorów, układy monochromatyczne - liście, trawa, ściany, podłogi itp. Najważniejsze jest to, że kolory wewnątrz takiego fragmentu podlegają jednemu prostemu prawu: ciemne, cienie mają tendencję do jednego koloru, obszary o średnim oświetleniu mają swój w przybliżeniu ten sam odcień, a jasne obszary mają swój własny.
Dla każdego tak jednorodnego fragmentu możesz stworzyć własną warstwę kolorystyczną opisującą wymaganą regularność.
Przede wszystkim stwórzmy maskę warstwy, aby akcja kolorowania była stosowana tylko do pożądanego fragmentu oryginalnego obrazu. Na przykład prześledźmy kontur obiektu za pomocą narzędzia Lasso. Po zakończeniu wyboru utwórz nową warstwę mapy gradientu (Warstwa menu> Nowa warstwa dopasowania> Mapa gradientu). W panelu warstw przełącz przełącznik trybu mieszania utworzonej warstwy na wartość Kolor.
Zacznijmy tworzyć widmo gradientu. Po lewej stronie w gradiencie znajdą się kolory odpowiadające za ciemne obszary obrazu, po prawej - za jasne. Jeśli masz dobrą pamięć wzrokową i gust artystyczny, możesz dobierać kolory „na oko”, jednak wcześniej przygotowana próbna fotografia, charakterem obrazu, w którym jest zbliżona do odtworzonego obrazu, znacznie ułatwi pracę. Na tej próbce podstawowe kombinacje kolorów zostaną już zaprezentowane w gotowej formie, dlatego kolory gradientu można po prostu wpisać za pomocą kroplomierza z próbki. Tak czy inaczej, wybieramy kolor i położenie znaczników na gradiencie, wizualnie kontrolując wiarygodność wyniku.
Krok 3
Możesz utworzyć tyle takich warstw. Każda warstwa na powyższej liście warstw może nakładać się na warstwy poniżej, a jeśli maski warstw nakładają się, to górna warstwa będzie miała decydujące znaczenie dla odbicia koloru. Można więc przejść początkowo od malowania dużych przestrzeni, do późniejszego tworzenia mniejszych fragmentów kolorystycznych, nakładając nowe kombinacje kolorystyczne na coraz mniejsze detale, tworząc coraz to nowe warstwy na wierzchu.
Oczywiście maski warstw można tworzyć nie tylko poprzez śledzenie obiektów wzdłuż ścieżki. Maskę można po prostu pomalować odpowiednio czarnym lub białym pędzlem, dodając lub wyłączając obszary działania warstwy koloru. Aby "malować na masce" należy najpierw kliknąć prostokąt po prawej stronie - schematyczny obraz maski - w linii żądanej warstwy w panelu Warstwy.
Bardzo wygodne jest to, że każdą utworzoną warstwę można w dowolnym momencie ponownie edytować, zmieniać kolory widma - w tym celu wystarczy dwukrotnie kliknąć kursorem na linii warstwy na liście panelu Warstwy i przejść do modyfikowanie gradientu. Ponadto maskę każdej warstwy można usunąć, poprawić, zamalować, a nawet utworzyć od nowa.
Krok 4
Po zabarwieniu w ten sposób dużych jednorodnych obszarów obrazu przechodzimy do kolejnego etapu - etapu ręcznego dopracowywania. To wymaga obserwacji i logiki. Faktem jest, że nawet powierzchnie tego samego koloru, które mają całkowicie jednolity kolor, nigdy nie wyglądają monotonnie w rzeczywistych warunkach optycznych. Światło pada na każdą powierzchnię: bezpośrednio - ze źródeł światła, odbite - od pobliskich powierzchni, dodatkowo, gdy obserwator patrzy pod różnymi kątami, ta sama tonacja kolorystyczna wygląda inaczej. Dlatego oprócz gradientów kolorów, które mają tendencję do „spłaszczania” powierzchni. przy tej metodzie malowania objętość i położenie w przestrzeni nie są brane pod uwagę, - stworzymy dodatkowe warstwy kolorystyczne, które je korygują.
Na przykład na proponowanym zdjęciu kolor słupka światła w górnej części będzie miał tendencję do niebieskiego, ponieważ obok znajduje się duża niebieska ściana, której odbity zimny kolor z pewnością spadnie na kolumnę i oświetli ją, zmieniając odcień koloru. Dolna część kolumny bliżej podłogi otrzyma odbite pomarańczowe refleksy od parkietu.
Aby pokazać to w naszej pracy, tuż nad warstwą Mapa gradientu, która definiuje kolor bazowy kolumny, utwórz nową pustą warstwę (Warstwa menu> Nowa warstwa) i przełącz ją w tryb mieszania kolorów. Na nim miękkim półprzezroczystym pędzlem ostrożnie nałóż niezbędne plamy - zimny odcień u góry, ciepły pomarańcz na dole. Możesz też grać razem z brązowymi refleksami z orzechowego stołu obok. Dopasowując parametr Krycie utworzonej warstwy, można zmniejszyć i zwiększyć wpływ warstwy dopasowania na obraz.
Kolejne prawo optyczne, gdzie jest mniej oświetlenia, kolory są wyblakłe, gdzie jest więcej światła, oprócz rzeczywistej jasności obrazu, samo nasycenie kolorów będzie o rząd wielkości wyższe. Należy to na przykład wziąć pod uwagę podczas nadawania koloru podłodze: na proponowanej ilustracji, w obszarach zacienionych, czerwonawy kolor parkietu będzie wyglądał na bardziej wyblakły. A w najciemniejszych miejscach kolory wszystkich powierzchni mogą mieć niemal nieodróżnialny od siebie odcień.
Szczególną uwagę należy zwrócić na ludzką skórę. Przede wszystkim skóra bardzo dobrze pochłania odblaski, dlatego np. w postaci na zdjęciu strona twarzy zwrócona w stronę kolumny będzie znacznie zimniejszym odcieniem niż ta, na którą pada światło z czerwonej kurtyny. Ponadto sama skóra rzadko ma jednolity koloryt – policzki są zwykle cieplejsze niż skóra wokół oczu, otwarte miejsca są opalone, przez cienką skórę będą widoczne naczynia krwionośne itp. Dlatego praca nad kolorem skóry jest zawsze bardzo żmudna, ale przy wystarczającej obserwacji, przy odrobinie praktyki można łatwo osiągnąć całkowicie wiarygodny wynik.
Krok 5
Zaleca się zapisanie ostatecznego obrazu w dwóch różnych formatach. Po pierwsze w formacie programu Abode Photoshop, w którym zostaną zapisane informacje o wszystkich utworzonych warstwach, co umożliwi dalszą modyfikację i uzupełnienie obrazu. Po drugie, w powszechnie używanym formacie, takim jak JPEG, do szybkiego przeglądania, przesyłania i innych operacji na pliku, w którym nie ma potrzeby edycji warstwa po warstwie. Można to zrobić za pomocą menu Plik> Zapisz jako, określając format pliku, jego nazwę i miejsce przechowywania na dysku. A w formacie odpowiednim do transportu w Internecie, łatwo jest zapisać obraz za pomocą menu Plik> Zapisz dla Internetu.
