Tablice to prosta i wydajna forma uporządkowanego przechowywania danych. Są używane w prawie każdym programie komputerowym. W większości przypadków informacje w nich zawarte są generowane podczas działania aplikacji. Ale czasami trzeba wprowadzić tablicę, po otrzymaniu danych z jednego lub drugiego źródła.
Niezbędny
- - edytor tekstu lub IDE;
- - Kompilator C++.
Instrukcje
Krok 1
Wprowadź tablicę z monitem o podanie danych. Oblicz lub zapytaj o liczbę elementów do wprowadzenia. Utwórz tablicę o wymaganym rozmiarze. Dodaj pętlę w żądanym miejscu w kodzie programu, aby iterować po wszystkich elementach. W pętli zapytaj o dane dla każdego elementu, sprawdzając, czy dane wejściowe są poprawne. W celu wprowadzenia danych można użyć różnych środków. Używanie funkcji scanf i wscanf biblioteki C jest klasycznym sposobem. Jednak te funkcje są niepewne. Przepełnienie bufora może spowodować błąd bezpieczeństwa. Strumienie C++ zapewniają wygodne i bezpieczne wprowadzanie danych, ale mają też wady. Najprostszy przykład wypełnienia tablicy standardowym obiektem wejściowym może wyglądać tak: int aNumbers [10]; for (int i = 0; i <10; i ++) {std:: cout
Krok 2
Wprowadź tablicę z pliku. Użyj sformatowanych funkcji wejściowych (fscanf, fwscanf) i obiektów strumieniowych (takich jak ifstream), aby zaimplementować proste algorytmy odczytu. Śledź błędy wejściowe za pomocą metod bad, fail, good, rdstate podczas korzystania ze strumieni. Prosty przykład odczytu danych z pliku może wyglądać tak: int aNumbers [10]; std:: ifstream oFileStream ("nazwapliku.txt"); if (! oFileStream.fail ()) {for (int i = 0; (i> aNumbers ;} else std:: cout
Krok 3
Wprowadź tablicę bezpośrednio do kodu programu jako dane statyczne. Użyj literałów tablicowych, aby zainicjować odpowiednie zmienne. Na przykład tablica wartości int o nieokreślonej długości, która jest statyczną składową klasy i zadeklarowaną jako: class CMyClass {… static const int m_anMyArray; …}; Należy zainicjować w następujący sposób: const int CMyClass:: m_anMyArray = {10, 20, 30, 40}; Korzystając z tej metody można wprowadzić do kodu źródłowego programów tablice struktur o dowolnej złożoności.
