Analiza korelacji próbuje ustalić, czy istnieje jakikolwiek związek między dwiema wartościami w jednej próbce, czy między dwiema różnymi próbkami. Jeśli zostanie znalezione połączenie, należy dowiedzieć się, czy towarzyszy mu wzrost jednego wskaźnika poprzez wzrost lub spadek innego.
Instrukcje
Krok 1
Zdecyduj, pomiędzy którymi wskaźnikami musisz przeprowadzić analizę korelacji. Pamiętaj jednak, że pomoże ci to określić, czy możliwe jest przewidzenie pewnych wartości jednej wartości, znając wielkość innej. W tym celu można użyć 2 różnych metod: parametrycznej metody obliczania współczynnika r (Brave-Pearson) oraz wyznaczania współczynnika korelacji rs (rang Spearmana), który jest stosowany do danych porządkowych i jest nieparametryczny.
Krok 2
Określ współczynnik korelacji - wartość, która może wynosić od 1 do -1. Ponadto w przypadku korelacji dodatniej współczynnik ten będzie równy plus jeden, a w przypadku korelacji ujemnej będzie wynosił minus jeden. Możesz wykreślić zgodność wartości, które chcesz przeanalizować. Otrzymasz na nim pewną linię prostą przechodzącą przez punkty przecięcia wskaźników każdej pary tych wartości. Z kolei jeśli te punkty (wartości odbicia) nie układają się w linii prostej i nie tworzą „chmury”, to współczynnik korelacji w wartości bezwzględnej będzie mniejszy niż jeden, a gdy chmura ta zostanie zaokrąglona, zbliży się do zera. Jeżeli współczynnik korelacji jest równy 0, oznacza to, że obie zmienne są od siebie całkowicie niezależne.
Krok 3
Wyciągnij wnioski dotyczące związku między zmiennymi. Jednocześnie zwracaj dużą uwagę na wielkość próby: im jest ona większa, tym bardziej wiarygodna będzie wartość uzyskanego współczynnika analizy korelacji. Istnieją specjalne tabele zawierające krytyczne wartości współczynnika korelacji według Brave-Pearson i Spearman. Wskaźniki te mogą służyć do określenia różnej liczby stopni swobody (jest ona równa liczbie par minus dwa). Tylko w przypadku, gdy współczynniki korelacji są większe od tych wartości krytycznych, zostaną one uznane za wiarygodne.
